WAPŃ (Ca) CZ. II

W celu zaopatrzenia w dodatkowe ilości Ca podaje się mleczan, węglan lub glukonian wapnia oraz fosforany dwuwapniowe z wit. D2. Wysokie spożycie wapnia oraz wit. D, np. przez dzieci, stanowi potencjalne źródło hiperkalcemii, tj. nadmiernego uwapnienia.

W przypadku niedoboru Ca zalecam jadać sproszkowane skorupki jaj (1/2 łyżeczki dziennie), dostarczające łatwo przyswajalnego, organicznego wapnia, zwłaszcza po złamaniu kości i wtedy nie wolno stosować Lanatosidu C i digoxiny.

Uwaga Nie wolno stosować jednocześnie glukonatu wapnia i digitaliny, gdyż to może wywołać zgon pacjenta. Wyjąwszy przypadki ostrej tężyczki żołądkowo-jelitowej, lepiej dostarczać organizmowi Ca z produktami spożywczymi.

Fityniany. Pokarmy zbożowe mają dzałanie odwapniające z powodu zawartości kwasu fi ty nowego. Trudno rozpuszczalna sól wapniowo-magnezowa kwasu fitynowego znajduje się w skórkach owoców i warstwie aleuronowej zbóż. W organizmie ludzkim jest normalnym składnikiem mięśni, wątroby, płuc i mózgu. Kwas fltynowy, który z produktami spożywczymi dostaje się do organizmu, wiąże w jelitach wapń, magnez, cynk, miedź i żelazo tworząc nierozpuszczalne związki wydalane z moczem i kałem co jest niekorzystne zwłaszcza dla chorych na stwardnienie rozsiane, bowiem każdy ubytek magnezu opóźnia proces leczenia. Jednoczesne spożywanie surówek, które zawierają enzym fitazę, sprzyja rozszczepianiu w jelitach soli kwasu fitynowego i uwalnianiu Mg, Zn, Ca, Cu, które stają się przyswajalne. Fitazy nie zawierają produkty gotowane.

Najbogatszym źródłem łatwo przyswajalnego wapnia jest mleko, sery, żółtka, zawierające cholesterol, ale również lecytynę chroniącą przed sklerozą. W mleku krowim stosunek magnezu do manganu wynosi 6500 (a w kozim – 1640), toteż zarówno mleko jak i jego przetwory zalecam chorym na stwardnienie rozsiane.